ჟურნალი იუსტიცია
search menu
მთავარი არქივი მიმდინარე
სტატია
2022 N2 (2)
კიბერშეტევის საერთაშორისო სამართლებრივი განსაზღვრება
ხათუნა ბურკაძე
DOI: https://doi.org/10.59172/2667-9876/2022-2/63-73
PDF
63-73
რეფერატი

საინფორმაციო და საკომუნიკაციო ტექნოლოგიების ერაში კომპიუტერული ქსელების გამოყენებით შესაძლებელია ომის თანამედროვე ფორმით წარმოება. მზარდი ტექნოლოგიური მიღწევების შედეგად კიბერთავდასხმის სახეებიუფრო იხვეწება და იკარგება კონტროლი ინფორმაციული ტექნოლოგიების ინფრასტრუქტურაზე. სახელმწიფოებს ციფრული ინსტრუმენტების მეშვეობითა დაჰაკერთა ჯგუფების დახმარებით შეუძლიათ სხვა სახელმწიფოების წინააღმდეგგანახორციელონ კიბერშეტევები. აღნიშნული დესტრუქციული მოქმედებები ზიანსაყენებენ ქვეყნის თავდაცვისუნარიანობას, უსაფრთხოებას, სტაბილურობას, ეკონომიკურ მდგრადობას და აფერხებენ როგორც საჯარო, ასევე კერძო ორგანიზაციების ფუნქციონირებას. ამ მოცემულობას კიდევ უფრო მეტად ართულებს საერთაშორისო აქტორებს შორის შეუთანხმებლობა კიბერშეტევის განმარტებასთანდაკავშირებით. მით უფრო იმ ფონზე, რომ დღეს მოქმედი საერთაშორისო სამართლებრივი ნორმები უშუალოდ არ ეხება კიბერთავდასხმების საკითხების რეგულირებას. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდება გასულ საუკუნეში მიიღეს,როდესაც დოკუმენტის ავტორები ვერ განჭვრეტდნენ კიბერსივრცის შექმნის პროცესს. შესაბამისად, სტატიის მიზანია კიბერშეტევის სამართლებრივი დეფინიციისკვლევა მოქმედი საერთაშორისო ნორმების ხელახალი განმარტების საფუძველზე.ეს კი მნიშვნელოვანია იმისათვის, რომ განისაზღვროს კიბერსივრცეში ახალი ნორმების განვითარებისა და მიღების შესაძლებლობები და განიმარტოს სახელმწიფოსპასუხისმგებლიანი კიბერქცევა.

საკვანძო სიტყვები: კიბერშეტევა, ძალის გამოყენება, შეიარაღებული თავდასხმა
გამოყენებული ლიტერატურა
  1. Antonia Chayes. „Rethinking Warfare: The Ambiguity of Cyber Attacks“. Harvard National Security Journal, (2015).
  2. Back to Square One? The NATO Cooperative Cyber Defence Centre of Excellence, https://ccdcoe. org/back-square-one-fifth-un-gge-fails-submit-conclusivereport-un-general-assembly.html.
  3. Case Concerning Military and Paramilitary Activities in and against Nicaragua (Nicaragua v. the United States of America), 1986, http://www.icjcij.org/docket/ index.php.
  4. Charter of the United Nations, http://wwwupdate.un.org/en/documents/charter/intro.shtml.
  5. Founding Treaty – the North Atlantic Treaty, April 4, 1949, https://www.nato.int/cps/en/natohq/ topics_67656.htm.
  6. Kosmas Pipyros. Christos Thraskias. Lilian Mitrou. Dimitris Gritzalis. Theodoros Apostolopoulos. „A New Strategy for Improving Cyber Attacks Evaluation in the Context of Tallinn Manual.“ 74 Computers and Security, (2018).
  7. Matthew C. Waxman. “Cyber Attacks as Force under the U.N. Charter Article 2(4).“ 87 International Law Studies Series, the U.S. Naval War College, (2011).
  8. Michael Schmitt. “Computer Network Attack and the Use of Force in International Law: Thoughts on a Normative Framework.” Columbia Journal of Transnational Law, Volume 37, (1998-1999).
  9. Michael N. Schmitt. “Preemptive Strategies in International Law.” Michigan Journal of International Law, (2003).
  10. Michael N. Schmitt. “The Law of Cyber Warfare: Quo Vadis?” 25 Stanford Law & Policy Review, (Spring, 2014).
  11. René Värk. “The Use of Force in the Modern World: Recent Developments and Legal Regulation of the Use of Force.” Baltic Defence Review No. 10, Volume 2, (2003).
  12. Tallinn Manual 1.0 on the International Law Applicable to Cyber Warfare, (Michael N. Schmitt, ed.), Cambridge University Press, (2013).
  13. The Wales Summit Declaration issued by the Heads of State and Government participating in the meeting of the North Atlantic Council in Wales, September 4-5, 2014, https://www.nato.int/ cps/ic/natohq/official_texts_112964.htm.
  14. Yoram Dinstein. War, Aggression, and Self-Defence. The Fourth Edition, Cambridge University Press, (2005)